غزلی به نام پدر

کسی چشم به من دوخته
نمیشاسمش
میترسم
نگاه واژگونه ، مرا میپرسد، مدام
خود را به خاک می افکنم.
زیر  سکوت چشم
تنها
میلرزم.
نگاه بی روح است
همچون تن پدر.
برمیخیزم
کسی به من چشم دوخته
تاریک  ست
میترسم
پدر صدایم را میشنود؟
  وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدان 
زانوهایم سست میشود
صداها درهم است
صداها مبهم است
صدایی  برایم آشناست
پدر صدایم کن
میترسم

میشودلَقَدْ رَضِيَ اللّهُ عَنِ الْمُؤْمِنينَ اِذْ يُبايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ ما في قُلُوبِهِمْ فَاَنْزَلَ السَّكينَةَ عَلَيْهِمْ وَ اَثابَهُمْ فَتْحاً قَريباً - See more at: http://farsnews.com/newstext.php?nn=8702220947#sthash.NlCiQH

لَقَدْ رَضِيَ اللّهُ عَنِ الْمُؤْمِنينَ اِذْ يُبايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ ما في قُلُوبِهِمْ فَاَنْزَلَ السَّكينَةَ عَلَيْهِمْ وَ اَثابَهُمْ فَتْحاً قَريباً - See more at: http://farsnews.com/newstext.php?nn=8702220947#sthash.NlCiQHsD.dpuf